Estafette ... Eveline van Opstal

 Nienke Fleuren

In de Estafette interviewen we enthousiaste specialisten ouderengeneeskunde en aios. Dit is de veertiende editie, dit keer met Eveline van Opstal. Zij kreeg het estafettestokje overgedragen van Ariadne Meiboom.

Eveline van Opstal is specialist ouderengeneeskunde sinds 2016 en werkt op de geriatrische revalidatie bij Vivium.

1. Hoe kwam je voor het eerst in aanraking met de ouderengeneeskunde?

De ouderenzorg kwam bij mij eerst, nog voordat ik wist dat er ook zoiets als ouderengeneeskunde bestond. Op mijn veertiende werkte ik in de schoonmaak en activiteitenbegeleiding in een bejaardenhuis, zoals dat toen nog heette. Tijdens mijn studie werkte ik bij de thuiszorg en in de zorg op een psychogeriatrische afdeling. Maar ik had nooit bedacht dat ik daar ook als dokter kon werken. Dat kwam pas toen ik, na wat omzwervingen, als anios bij Me-doc ging werken. Ik werd gedetacheerd bij Van Neynsel en ben daar echt fantastisch begeleid door Raymond van de Walle en Jacobien Erbrink. Ik wilde huisarts worden, maar zij maakten dat ik eigenlijk binnen een week helemaal om was.

2. Wat vind je zo mooi aan ons vak?

Het is een breed vak, maar met verdieping. We werken evidence-based, maar kijken verder dan de protocollen. Je kijkt holistisch naar de hele mens die tegenover je zit en zijn systeem. Je werkt samen met het hele multidisciplinaire team. Gezamenlijk voeg je leven aan de dagen toe en zo kun je veel voor mensen betekenen. Wat ook mooi is aan de ouderengeneeskunde is de mogelijkheid om jezelf te ontwikkelen op andere vlakken, bijvoorbeeld onderzoek, onderwijs of organisatie. Daarmee kun je het vak verder helpen ontwikkelen.

3. Hoe zie je de toekomst van de ouderengeneeskunde?

Om te kunnen blijven voorzien in voldoende en kwalitatief goede zorg en behandeling voor onze kwetsbare ouderen zal de zorg op een andere manier moeten worden georganiseerd. Het vraagt ook om andere manieren van samenwerken. De zorg wordt veel meer vanuit thuis georganiseerd. Mensen wonen zo lang mogelijk thuis, verblijven zo kort mogelijk in het ziekenhuis of op een revalidatieplek. Intramuraal wordt de zorg daardoor ook complexer. Dit zal veel impact hebben op de manier waarop we werken als specialisten ouderengeneeskunde. We werken nu voornamelijk van binnen naar buiten, met onze basis binnen de verpleeghuismuren. Dat gaat andersom zijn. We werken in de toekomst veel meer als netwerkdokter. Samen met andere zorgprofessionals als de huisarts en ziekenhuis specialist vormen we een netwerk rondom de patiënt heen. Bij deze integrale manier van medische ouderenzorg wordt de expertise van die zorgprofessional ingezet wanneer nodig, bijvoorbeeld volgens stepped-care of een harmonicamodel, ongeacht de verblijfsplaats van de patiënt. Er zitten nog wel haken aan ogen aan deze ontwikkeling. De huidige organisatorische en financieringsvormen zijn belangrijke beperkende factoren. Maar het is ook nog onduidelijk hoe het zit met verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid in een dergelijke integrale zorgsetting. Ook zal deze ontwikkeling impact hebben op het direct patiëntencontact. Terwijl dit voor velen een belangrijk onderdeel is van het werkplezier.

4. Welk advies zou je jongere collega's willen meegeven?

Wees trots op je vak! We hebben een prachtig vak en ik denk dat we soms te bescheiden zijn. Het is het vak van de toekomst. Door onze integrale blik en multidisciplinaire manier van werken zijn we bij uitstek de professional die kijkt naar wat zinnige zorg is voor de patiënt die tegenover je zit. We zijn daardoor essentieel in de transitie van de ouderenzorg. Juist vanuit onze expertise kunnen we een belangrijke bijdragen leveren in het borgen van de kwaliteit, toegankelijkheid en betaalbaarheid van de ouderenzorg. We hebben een prachtig vak en dat moeten we uitdragen.

5. Hoe kijk je zelf aan tegen het ouder worden?

Allereerst hoop ik dat ik überhaupt oud mag worden in goede gezondheid. Ik vind het behoud van autonomie heel belangrijk. Ik ben iemand die graag de regie heeft, dus ik denk dat afhankelijk worden best wel pittig is. Ik hoop dat er tegen die tijd nog specialisten ouderengeneeskunde zijn die mij daarbij kunnen helpen. Maar ik ga er niet vanuit dat alles dan voor me geregeld wordt. Ons vak helpt wel om al vroeg naar de toekomst te kijken, wat betreft praktische zaken, om daar op tijd eigen regie in te nemen.

Ik geef het stokje door aan ...

Wim Swagerman, omdat hij een bevlogen specialist ouderengeneeskunde is die het vermogen heeft om vanuit een uniek perspectief naar de ouderenzorg en onze rol als specialist hierin te kijken.

Auteur

• Nienke Fleuren, aioto ouderengeneeskunde, AmsterdamUMC