Woord van het bestuur 

Kijk over de grens

Jan Lavrijsen

Eind jaren 80 van de vorige eeuw reden we met een busje medewerkers van een Brabants verpleeghuis naar München om ervaringen uit te wisselen met Beierse collega’s. Onze directeur, ook werkzaam als collega arts, vond het belangrijk dat we over de grens gingen kijken om van elkaar te leren.

In de verpleeghuizen die we bezochten lagen patiënten met somatische en psychogeriatrische aandoeningen door elkaar, ontbrak een visie op zorg en bouwden ze een keuken die net zo duur was als ons nieuwe verpleeghuis. De enorme toewijding van het personeel maakte indruk, met nauwelijks ziekteverzuim. We leerden over en weer en na thuiskomst waren we trots op wat we hier hadden ontwikkeld, al moest het specialisme officieel nog beginnen. De motivatie om daar een bijdrage aan te leveren werd door het kijken over de grens versterkt. Zeker ook toen in 2011 Verenso een werkbezoek aan Berlijnse verpleeghuizen organiseerde, waar de eerste aioto’s aan deelnamen. Daaruit kwamen publicaties door een in Berlijn werkende, in Nederland opgeleide, collega uit voort in dit tijdschrift, onder de titel ‘Gluren bij de buren’. Het was het begin van een serie leerzame reflecties over werken in verschillende contexten, zoals ook in deze editie beschreven. De term ‘gluren’ is wat mij betreft niet meer van toepassing, nu alles met open blik en transparant beschikbaar stellen van kennis en expertise gebeurt.

Regionale bijeenkomsten van onze beroepsvereniging waren vaak een eerste stap in het uitwisselen van kennis en expertise. Mijn deelname aan het regiobestuur van de beroepsvereniging begin jaren 90 is dan ook een herinnering aan een bruisende tijd waarin veel gebeurde. Daarbij werden inhoudelijke grenzen verkend en waar nodig ook verlegd. Het specialisme, de vervolgopleiding en kennisontwikkeling, -verspreiding en toepassing binnen academische kennisnetwerken, werden in samenhang met elkaar ontwikkeld. Dat is nog steeds uniek en elders onontgonnen. Het kijken over de grenzen van een domein was is daarbij belangrijk.

Regionale ontmoetingen geven de mogelijkheid om over de eigen grens van de instelling te kijken en met elkaar de positionering van het specialisme te versterken. De regio’s worden in het  Nederlandse zorglandschap steeds belangrijker. Het Integraal Zorgakkoord benadrukt het belang van regionale samenwerking. Regionale ouderenzorgnetwerken brengen regionale uitdagingen (verder) in kaart en op basis daarvan worden gezamenlijke plannen opgesteld. Ook onze notitie ‘Specialist ouderengeneeskunde 2030’ beschrijft het belang van die regionale rol, waarmee invloed kan worden uitgeoefend in gesprekken met zorgverzekeraars. Een goede verbinding met regionale en landelijke besturen is belangrijk om de landelijke lobby aan te laten sluiten bij regionale initiatieven en behoeften.

Om de verbinding met de regio’s te versterken en regionale activiteiten te stimuleren, hebben we onlangs de eerste regiobesturen officieel benoemd. Ook via deze weg van harte gefeliciteerd! Het streven is om dit jaar in alle regio’s actieve besturen te benoemen. Vanuit het bureau en landelijk bestuur gaan we op werkbezoek in de regio’s en plannen centrale meetings voor regiobestuurders. Voor hen geeft dit de mogelijkheid om over de grens van de eigen regio mee te denken over belangrijke landelijke ontwikkelingen. Op beide niveaus is een goede positionering van het specialisme belangrijk om passende zorg voor onze doelgroep duurzaam te maken en te behouden. Waarbij de landelijke lobby aansluit bij de regionale initiatieven en behoeften. We weten waar we vandaan komen en wat ons kompas is. Daarbij kijken we over, maar ook naar grenzen. De vruchtbare gesprekken tijdens het recente congres en ALV zetten we graag voort in de regio’s. We hopen velen van jullie daar te ontmoeten!

Hartelijke groeten,

Ook namens Jacqueline en Rhona
Jan