Beste collega’s,
Het is alweer februari en inmiddels twee jaar geleden dat de eerste coronabesmetting in ons land bevestigd werd. Deze week gaat alles weer ‘open’ en worden maatregelen als 1,5 meter afstand en gebruik van mondneusmaskers in de samenleving los gelaten. Ik merk dat ik dat best spannend vind, maar het is natuurlijk ook fijn. Weer even ergens uit eten of een drankje doen.
Meteen is er de oproep aan kwetsbaren daar zelf verantwoordelijkheid in te nemen. Zelf na te gaan wat te doen, wel of niet mondneusmasker, de drukte opzoeken, enzovoort. Iets, wat voor onze patiëntenpopulatie best lastig is. Daar ligt een schone taak voor ons: alert blijven. Maar hoe doe je dat dan zonder de kramp van een crisismodus?
