Intensive care, in de instelling en thuis?
Mensen hebben soms, naast zorg, ook bescherming nodig. In verpleeghuizen worden daarom soms vrijheidsbeperkende middelen en maatregelen (VBM) ingezet. Ter bescherming van mensen zelf, of ter bescherming van de mensen om hen heen. Dat dit veilig gebeurt en alleen als het niet anders kan, wordt geregeld in de Wet Bopz, met als kernelementen subsidiariteit, proportionaliteit en doelmatigheid.
Vrijheidsbeperking is een heftig middel en vereist kennis en kunde van een Bopz-arts, een terzake deskundig multidisciplinair team en randvoorwaarden die de veiligheid van patiënten en omgeving waarborgen en zorgdragen dat VBM niet oneigenlijk of te lang worden ingezet. Ook uitsluiten of behandelen van onderliggende medische problemen is belangrijk. Eigenlijk kun je spreken van ‘intensive care’ dus. Met een bijbehorende, instellingsgebonden wet, die zorgt voor veiligheid en kwaliteit op die ‘intensive care’. De Wet Bopz is namelijk opgehangen aan stenen en geldt voor mensen achter de muren van een Bopz-instelling. Een wet die mensen beschermt om zomaar achter die muren te kunnen verdwijnen en die hen achter die muren beschermt tegen nog verdergaande vrijheidsbeperking.
