Zullen we het op een akkoordje gooien?
Een verouderende bevolking en ontgroening, met daarbij geweldige mogelijkheden in de geneeskunde die zorgen dat mensen steeds ouder worden. Gelukkig oud! Maar wel vaak met chronische ziektes en beperkingen. Resulterend in ook steeds meer zeer kwetsbare mensen. Je zou dankbaar kunnen zijn voor dit teken van grote welvaart. Het levert ons als maatschappij echter ook kopzorgen.
Sinds 2011 worden in de zorg afspraken gemaakt om die oplopende kosten te beperken met gelijkblijvende (of betere!) kwaliteit. De medisch specialisten hebben ‘hun’ zorgakkoord onlangs ondertekend. Ook de huisartsen zijn in overleg en er wordt gewerkt aan akkoorden in de ggz en de wijkverpleging. Met evenzoveel kwaliteitsstandaarden. Het resultaat is een woud van akkoorden en kwaliteitskaders. Dragen die bij aan het alom geprezen adagium ‘de juiste zorg op de juiste plek’, aan betere zorg en aan duidelijkheid voor burgers en zorgprofessionals? En passen al deze deelakkoorden nu bij de uitdagingen die we als verouderende maatschappij hebben?
