Woord van het bestuur

Volhouden

 Jacqueline de Groot

Zittend achter mijn computerscherm en kijkend naar de sneeuw buiten denk ik aan een jaar geleden, toen het allemaal begon met COVID-19. Wie had kunnen denken dat we na een intelligente lockdown in het voorjaar van 2020 nu zelfs met een avondklok zouden zitten. Elke vrijdagochtend in het OMT worden de getallen doorgenomen en verwerkt in modellen. Alle varianten van het virus zorgen nu voor grote onzekerheden. Telkens komt ook weer de vraag: “hoe houden we het vol, hoelang duurt het allemaal nog?”.

Ook inmiddels een jaar geleden verscheen, met het aftreden van Nienke Nieuwenhuizen, de vacature voor bestuursvoorzitter. Toen had ik ook niet kunnen bedenken dat ik zit waar ik nu zit. Het leven heeft zo zijn eigen loop. We denken soms dat we het kunnen beheersen of het kunnen veranderen. Alsof alles maakbaar is. Maar ik denk dat wij als specialisten ouderengeneeskunde weten dat dat niet zo is. Wij zien elke dag hoe een leven anders kan verlopen dan dat je zou willen. Een herseninfarct, een minuut verder en je leven is totaal anders. Een diagnose dementie, die het hele systeem ontwricht. Als geen ander weten we dat het leven zomaar anders verloopt. Het gebeurt en je hebt er maar een weg in zien te vinden. In tijden van onzekerheid kan een reflex zijn om te streven naar zoveel mogelijk controle, maar die krijgen we niet. Nu zijn er bijvoorbeeld weer nieuwe varianten van het coronavirus. Het klassieke type kunnen we met de huidige maatregelen onderdrukken, maar is het ook genoeg voor de nieuwe? Hoe gaan we hier weer op anticiperen?

Iedereen snakt naar meer vrijheid en ontspanning, maar nu wordt er zelfs gesproken over code zwart in de zorg, waarvoor een afwegingskader wordt gemaakt voor zowel de curatieve als de langdurige zorg. Wie kunnen we waar inzetten en wat is de minimale bezetting en zorg die noodzakelijk is? Ook hier geldt weer dat we het met z’n allen zullen moeten doen.

Naast de ‘gewone’ dossiers voor Verenso staan vele overleggen natuurlijk in het teken van COVID-19. Verenso zit aan alle tafels en is overal bij betrokken. Binnen het veld van de langdurige zorg wordt goed samengewerkt. Op het bureau wordt heel hard gewerkt om ons als leden van alle informatie te voorzien. Ik heb het al vaker ergens genoemd, dat ik denk dat we daar als leden geen idee van hebben. Ik had dat in ieder geval niet totdat ik er nauw bij betrokken raakte. Juist door deze coronacrisis zijn we als Verenso en als beroepsgroep in de publiciteit gekomen. Dat maakt dat we veel gevraagd worden om advies of om mee te denken. Dat is mooi, maar ook de tijd en inzet van het bureau kent uiteindelijk zijn limiet. Gelukkig hebben we een enthousiaste groep specialisten ouderengeneeskunde als een schil om het bureau heen, die consequent geraadpleegd wordt en meedenkt. Meer is altijd welkom!

Laatst in een workshop bij de module ‘Leiderschap en Organisatie’ vroeg een aios wat ik doe om het vol te houden en er steeds weer met nieuwe energie tegenaan te gaan. Af en toe ben ik ‘overleg- of coronamoe’ en probeer ik mijn zinnen te verzetten. Ik noem dat dan ‘verstand op nul en blik op oneindig’. Een heerlijke wandeling buiten met de hond, nu in de sneeuw, een lekker boek of gewoon even Netflixen. Daar kom ik weer van bij.

Wat doe jij om het vol te houden?

Auteur

• Jacqueline de Groot, voorzitter Verenso, specialist ouderengeneeskunde