Met andere woorden

A thing of beauty is a joy forever - ‘Endymion’ Book I, 1818

Aafke de Groot

In de rubriek ''Met andere woorden' brengt redacteur Aafke de Groot werk van dichters die ook arts zijn onder de aandacht van de lezers van dit tijdschrift.

De Engelse dichter John Keats (1795-1821) overleed op 26-jarige leeftijd aan tuberculose. Hij was in de herfst van 1820 naar Italië gereisd in de hoop nog te genezen van de vreselijke bloedspuwingen die hem teisterden en uitputten. Koch had de tuberkelbacil destijds nog lang niet ontdekt (1882) en andere behandelingen dan het opzoeken van zuivere, schone lucht waren er niet. In Hampstead liet hij Fanny Brawne, zijn jonge verloofde gebroken achter.

Zijn laatste seizoen beschrijft Keats als een ‘posthumous life of wretchedness’. Hij stierf in vergetelheid en armoede, in een huurkamer bij de Spaanse Trappen in Rome en op zijn eigen verzoek stond op zijn graf ‘Here lies one whose name was writ in water’

Van de vele artsen die eveneens dichter werden of waren is John Keats postuum de beroemdste geworden.

Opgeleid als apotheker zette hij in 1816 zijn opleiding voort met een ‘surgical year’ in Guy’s Hospital in the Borough, London. Keats voelde een roeping  voor geneeskunde en had zijn moeder thuis verpleegd. Zij stierf aan tbc, evenals drie van haar vier kinderen.

Maar de letteren namen Keats’ geest steeds meer in beslag en uiteindelijk koos hij definitief voor een literaire loopbaan. Hij schreef vele sonnetten en lange, epische gedichten. Wat hij gedurende zijn korte leven publiceerde werd door zijn tijdgenoten wisselend ontvangen. Zijn werk geeft blijk van een opmerkelijke wijsheid ondanks zijn jeugd.

The human seasons

Four seasons fill the measure of the year;
There are four seasons in the mind of man:
He has his lusty Spring, when fancy clear
Takes in all beauty with an easy span:
He has his Summer, when luxuriously
Spring’s honied cud of youthful thought he loves
To ruminate, and by such dreaming nigh
His nearest unto heaven: quiet coves
His soul has in its Autumn, when his wings
He furleth close; contented so to look
On mists in idleness – let fair things
Pass by unheeded as a threshold brook.
He has his Winter too of pale misfeature,
Or else he would forego his mortal nature.

Uit: Posthumous and fugitive poems