App Icoon
Estafette ... Floris Booij
In de Estafette interviewen we enthousiaste specialisten ouderengeneeskunde en aios. Dit is de elfde editie, dit keer met Floris Booij. Hij kreeg het estafettestokje overgedragen van Mariëlle Winters.
Floris Booij is specialist ouderengeneeskunde sinds 2019 en werkt bij Amstelring op de transferafdeling van Amsterdam UMC locatie VUmc en in verpleeghuis Vreugdehof in Amsterdam.
1. Hoe kwam je voor het eerst in aanraking met de ouderengeneeskunde?
Als keuzecoschap koos ik voor palliatieve zorg, omdat ik dacht dat dat een goede voorbereiding zou zijn op de huisartsopleiding. Maar met die paar patiënten op de palliatieve unit van het Leo Polak kreeg ik mijn week niet gevuld. Daarom deed ik ook een deel CVA-revalidatie erbij. Dat was zo leuk dat ik heb afgezien van sollicitatie voor de huisartsopleiding. De ouderengeneeskunde is breed, zowel medisch als niet-medisch en daar wilde ik meer over weten. Daarom ben ik als anios gaan werken in een verpleeghuis. Toen dacht ik: dit past goed!
2. Wat vind je zo mooi aan ons vak?
Het is de combinatie van revalidatie en huisartsenzorg, een mooie samensmelting. Ik vind het mooi om een begin, een middenstuk en een slot te hebben met een patiënt, een herstelgericht intensief contact dat je ook weer afsluit. Iets anders moois is dat ons vak zich razendsnel ontwikkelt, er vindt een snelle herijking plaats. We leveren steeds meer ziekenhuisverplaatste zorg en specialiseren ons meer, hoewel we nog steeds heel breed kijken. En ouderengeneeskunde is echt teamsport, met de patiënt, naasten, verzorging en verpleging en paramedici. Als specialist ouderengeneeskunde ben je echt een spil in het web en je houdt de regie. Op zoveel niveaus met iemand bezig zijn om hem verder te helpen, dat is heel mooi.
3. Welke patiënt zal je altijd bijblijven?
Dat is de allereerste patiënt die ik als anios meemaakte van opname tot ontslag. Die man had voor de hele revalidatieafdeling Rituals-pakketten gekocht omdat hij zo blij was met wat we voor hem hadden gedaan en omdat hij weer naar huis kon. Maar binnen 48 uur was hij weer terug. Daar was ik zo van onder de indruk… Dat je inschat: het gaat wel weer, maar dat het dan thuis toch echt niet blijkt te gaan. Dat pakket heeft toen twee maanden op mijn bureau gestaan tot er uiteindelijk een plekje voor hem was geregeld in een kleinschalige woonvorm.
4. Hoe zie je de toekomst van de ouderengeneeskunde?
Ik verwacht dat specialisten ouderengeneeskunde op de huisartsenpost en spoedeisende hulp komen te zitten. Een triageverpleegkundige beoordeelt alle aanvragen – onafhankelijk van waar iemand verblijft – en beoordeelt of de huisarts of de specialist ouderengeneeskunde er naartoe gaat. De specialist ouderengeneeskunde is nodig als het gaat om multimorbiditeit en moet ook de ruimte hebben om op het moment zelf een gesprek te voeren over de wenselijkheid van behandelingen, want je kunt niet alles met advance care planning voorzien. Intramurale zorg moet gericht zijn op kortdurend verblijf en complexe zorg, terwijl de meeste ouderen thuis wonen in een gemêleerde buurt waar jongeren ondersteuning bieden.
5. Hoe kijk je zelf aan tegen het ouder worden?
Daar heb ik wel moeite mee. Ik vind het nu al vervelend als ik pijn aan mijn voeten heb na een uur hardlopen. Ik ben begin dertig en zou zo willen blijven, maar ouder worden zal wel moeten, anders worden mijn kinderen ook niet ouder. Als het dan toch moet, dan wil ik zo vitaal mogelijk ouder worden. Veel mensen leveren uiteindelijk aan vitaliteit in, maar zien desondanks dat het mooie van wat het leven te bieden heeft, de boventoon voert. Ik hoop zo ook te zijn als ik ouder ben, maar voor nu heb ik niks te klagen en dat hou ik graag nog even vol.
Ik geef het stokje door aan ...
Rianne Godfried, omdat zij een specialist ouderengeneeskunde is die enthousiasme uitstraalt en dat overdraagt op de jonge generatie. Zij heeft mij het vak in getrokken.
Auteur
- Nienke Fleuren, aioto ouderengeneeskunde, AmsterdamUMC