Woord voorzitter

Proficiat!

Nienke Nieuwenhuizen

Het is weer tijd voor de laatste column van het jaar. Ik zit aan tafel en kijk naar de kerstboom in ons nieuwe huis. Een nieuw huis waar het meeste van wat we hadden weer een plekje heeft gevonden. Maar we hebben ook afscheid genomen van spullen die al jaren achterin de kast lagen en die we echt niet meer gaan gebruiken. Van kapotte lampen, een scheef tafeltje, incomplete spelletjes, oude dvd’s, stapels oude tijdschriften, dat onhandige kastje, een vuilniszak aan plastic bakjes, de enorme hoeveelheid onbestemde spullen uit de schuur en die kleding die echt nooit meer gaat passen. Weg! Zelfs de map met oude samenvattingen van geneeskundeboeken die ik jaren geleden heb gemaakt. Ze zijn weg. En het voelt goed. Opgeruimd.

Op de tafel liggen de nog ongeschreven kerstkaarten te wachten op tijdige verzending. Ik kijk naar buiten, naar onze nieuwe tuin. Een tuin waar ruimte is voor die langgewenste appelboom, en waar ik kan toegeven aan mijn, af en toe opflakkerende, verlangen om groente te verbouwen. Het is nu nog een rommeltje, maar binnenkort is er vast een mooie plek voor onze kippen, staan de stoelen op het terras en ontkiemen de eerste plantjes in de groentetuin. Verwachting hangt in de lucht. Was het maar alvast zomer!

Maar eerst is het Kerstmis. Ik hou van Kerst en geniet van de gezelligheid, de tijd met familie en de feestelijke kerstnachtmis. Dit jaar heb ik, wat meer dan anders, uitgekeken naar Kerst. En vooral ook naar de kerstvakantie. Even een moment om stil te staan en te reflecteren op het afgelopen jaar. Als ik terugkijk, zie ik overeenkomsten tussen privé en mijn werk bij Verenso. Ook bij Verenso staat de kerstboom in een nieuw huis. Ook daar is grondig opgeruimd en heeft het merendeel van de spullen weer een plekje gevonden.

Als verenigingsbureau richten we ons deze tijd vooral even naar binnen. Dat betekent dat we ons richten op u, de leden van de vereniging. En ook naar de medewerkers van het bureau die het afgelopen jaar, samen met velen van u, zo vreselijk hard hebben gewerkt aan dat nieuwe huis met die nieuwe tuin. Zoals gezegd, het huis staat, de tuin is deels ingedeeld en voor het grootste deel zijn de plannen aanwezig om verder te planten.

De landelijke ontwikkelingen maken dat er nieuwe buren zijn om te leren kennen en dat de ‘tuin’ er anders uitziet. Er is meer ruimte gekomen om te planten. Maar wat we willen planten is nog wel een vraag. Sommige leden weten het precies; die willen een appelboom en dan oogsten voor een heerlijke appeltaart. Anderen verkiezen een vijgenboom, een tropische palm of willen alleen maar tegels. Sommigen willen zelf duurzaam tuinieren en weer anderen laten het tuinieren graag aan anderen over.

Er is nog voldoende ruimte om na te denken en af te stemmen hoe we verder gaan. Wat willen we in huis en wat willen we in onze tuin? Welke opbrengst moeten die leveren? En welke sfeer kiezen we? Een nieuwe opzet van het activiteitenplan, extra aandacht voor onze eigen organisatie en de komende tijd dus even een moment van bezinning na al het harde werken. Om dan uitgerust en met energie en focus samen verder te planten én te oogsten.

Het is wat mij betreft van essentieel belang dat iedereen zich, ondanks de veranderingen in en om ons heen, blijft herkennen in Verenso en graag een onderdeel is van onze vereniging. En dat we vanuit de gezamenlijkheid de inspiratie vinden om het vak, het specialisme en daarmee ook de sector verder te helpen om uiteindelijk een waardevolle bijdrage te leveren aan de zorg voor kwetsbare ouderen.

Er zijn voldoende kansen, maar ook wel risico’s die we tegenkomen in onze nieuwe buurt. Wij zijn in de Zorgverzekeringswet ‘the new kid in town’. Ondertussen hebben we ook nog ons oude buurtje waar we werken, waar we expertise hebben om te delen en waar we mee willen en moeten ontwikkelen. Er is genoeg te doen, dus moeten er ook keuzes worden gemaakt. En dat is precies wat we, samen met u, gaan doen in het nieuwe jaar!

2017 was een jaar vol kansen, beweging en energie. Er is veel werk verzet, op heel veel plekken en we kunnen de vruchten plukken van het eerdere werk. Er is nog heel veel samen te doen. Mooie dingen en lastige dingen, maar hopelijk vooral veel samen! Met elkaar als vereniging, als vakgenoten en met anderen die gaan voor hetzelfde. Maar zoals gezegd, eerst genieten van de feestdagen. En als ik straks na de kerstnachtmis naar buiten loop, wordt mij volgens oud gebruik bij het afscheid ‘proficiat’ gewenst. Wat zoveel betekent als ‘dat het mag blijven duren, dat het verder mag gaan’. En dat wens ik u allen in 2018: PROFICIAT!