App Icoon
Estafette...Paul Geels
In de Estafette interviewen we enthousiaste specialisten ouderengeneeskunde en aios. Dit is de zestiende editie, dit keer met Paul Geels. Hij kreeg het estafettestokje overgedragen van Wim Swagerman.
Paul Geels is specialist ouderengeneeskunde sinds 2007 en werkt bij Valkenhof in Valkenswaard en het Instituut Verantwoord Medicijngebruik (IVM) in Utrecht. In de periode 2008-2015 werkte hij fulltime voor IVM. In 2019-2020 volgde hij een herregistratietraject tot specialist ouderengeneeskunde.
1. Hoe kwam je voor het eerst in aanraking met de ouderengeneeskunde?
Als onderdeel van mijn extramuraal coschap deed ik twee weken een coschap in een verpleeghuis in Culemborg. Dat was in 1997. De verpleeghuisarts die mij begeleidde zag in mij een nieuwe collega en schreef zelfs een aanbevelingsbriefje. Zelf zag ik dat toen nog niet. Ik ambieerde een carrière in de medische oncologie en startte na mijn opleiding als arts-assistent in het toenmalige St. Jozef Ziekenhuis (nu Máxima Medisch Centrum) in Veldhoven. Na omzwervingen als arts-assistent in psychiatrische ziekenhuizen kwam ik in 2004 in verpleeghuis het Wiedenbroek in Haaksbergen.
2. Hoe zie je de toekomst van de ouderengeneeskunde?
Mijn hoop is dat we in de toekomst behouden wat we hebben. In mijn ogen leveren we zorg voor kwetsbare ouderen op hoog niveau. De spanning zal erin zitten hoe we met een relatief kleine beroepsbevolking èn zorgen dat onze economie voldoende sterk is om de financiering van de groei van de (ouderen)zorg te bekostigen naast het maken van de klimaattransitie èn we ook nog eens voldoende menskracht hebben om zowel in het verpleeghuis, maar ook daarbuiten moderne ouderenzorg te leveren. Mijn zorg is dat we af moeten schalen of een tweedeling krijgen.
3. Welk advies zou je jongere collega's willen meegeven?
De ouderenzorg staat middenin de maatschappij. Ontwikkel je als specialist ouderengeneeskunde daarom niet alleen in de ouderenzorg. Zoek verbinding met de maatschappij. Zelf doe ik dat onder andere via mijn werk bij IVM. Het houdt je fris en je merkt dat het tot kruisbestuiving leidt. Daarnaast wees trots op je vak. Alhoewel we werken als generalist, zit niet voor niets het woord ‘specialist’ in onze titel. Als specialist kunnen we heel veel betekenen voor goede ouderenzorg in Nederland.
4. Welk boek zou iedere specialist ouderengeneeskunde gelezen moeten hebben?
Ik wil 2 boeken aanraden. Een boek – alhoewel inmiddels wat gedateerd – dat mijn kijk op dementie en het onderzoek naar dementie heeft doen kantelen is The myth of Alzheimer’s van Peter J. Whitehouse. Het andere boek is Bullshit jobs van David Graeber, wat mij betreft een must read. Dit boek maakt haarfijn zichtbaar welke mensen in organisaties er echt toe doen en waarom we die moeten koesteren (spoiler alert: iedereen die heel dicht bij onze cliënten staat).
5. Hoe kijk je zelf aan tegen het ouder worden?
Recent werd ik vijftig. Sindsdien noemen mijn kinderen me oud. Gek genoeg vond ik mijn vader toen hij vijftig werd ook oud. Zelf voel ik me nog helemaal niet oud. Van de week sprak een nieuwe bewoonster van 90-plus mij aan als ‘jonge dokter’. Ouder worden betekent voor mij omgaan met de onzekerheid van ons bestaan. Het besef van mijn eigen sterfelijkheid ontstond bij mij – door een aantal omstandigheden – al op relatief jonge leeftijd. Niemand weet hoe oud hij wordt. Ik ook niet. Als ik iets heb geleerd in het verpleeghuis is dat mensen enorm adaptief zijn. Ik hoop dat mij dat ook gegeven is.
Ik geef het stokje door aan ...
Serge Roufs omdat Serge eerst als sociaal geriater en nu als specialist ouderengeneeskunde weet hoe de ouderenzorg zich de afgelopen decennia heeft ontwikkeld.
Auteur
- Nienke Fleuren, aioto ouderengeneeskunde GERION, Amsterdam UMC locatie VUmc, afdeling Ouderengeneeskunde