App Icoon
Even voorstellen...Anouk van der Horst-Schrivers
de nieuwe hoofdredacteur
Het is 31 oktober 2022 als ik mijn witte jas een laatste keer draag. Ruim 15 jaar heb ik die jas met volle inzet gedragen. Nu volgt een nieuwe uitdaging; een carrièreswitch naar het specialisme ouderengeneeskunde. De volgende dag rijd ik naar een verpleeghuis in Haelen, naar St. Magdalena.
In St. Magdalena ontmoet ik vooral ouderen, met zowel lichamelijke, cognitieve en gecombineerde aandoeningen. Het zijn daarnaast mensen met een eigen verhaal, vooral door een eigen geschiedenis. Ze hebben van alles meegemaakt en dat is van invloed op de huidige kwaliteit. Ik leer over nieuwe aandoeningen, over anders kijken, wat wel en niet mogelijk is en wat wel en niet wenselijk is. Samen met de mensen, met hun omgeving en in een huis waar het hele team laat zien hoe mooi het is om in deze fase van het leven de juiste keuzes te maken.
Het leven is voor het grootste deel geleefd. Toch zijn er momenten dat het leven er volop is. In St. Magdalena is dat rondom feestdagen en zeker carnaval. De traditie brengt energie naar boven en liedjes en muziek blijken zoals vaker een manier om dat wat soms diep verborgen lijkt, weer zichtbaar te maken. Daarnaast bestaat verdriet. Vaak wordt afscheid genomen. En voordat je beseft dat een bepaalde bewoner niet meer op haar kamer woont, spreek je met een ander die die plek inneemt. Dat opnemen gaat heel anders dan in het ziekenhuis. Het is geen gesprek om iets vast te stellen en te behandelen, het is een plan maken over het nu en de toekomst. Een levensplan, met daarin wat wel te doen, wat na te streven en opnieuw te ontdekken wie de mens is. Dat menselijke is echt een van de mooie aspecten van werken in het verpleeghuis. En dat maakt dat met de dag het werken in het specialisme ouderengeneeskunde me beter past, als mijn nieuwe jas.
Wat mijn uitdaging me daarnaast heeft gebracht, is nieuwe energie. Energie om te leren, maar ook datgene wat ik al geleerd heb, als dokter en als wetenschapper, in te zetten voor ons vak. Toen ik nadacht over hoe dat concreet te maken, kwam geheel onverwacht de vraag om te solliciteren naar de functie van hoofdredacteur van het Tijdschrift voor Ouderengeneeskunde. Daarmee was het denken klaar, zeker na het ontmoeten van de redactieleden. Samen gaan we onze energie steken in het verder ontwikkelen van het tijdschrift. Een tijdschrift voor iedereen die betrokken is en haar of zijn bevindingen wil delen. Door te delen, worden anderen geïnspireerd. De inspiratie is terug te vinden in de artikelen in deze editie. Ze zijn herkenbaar en toepasbaar in ons dagelijks werk. Hoe om te gaan met directe orale anticoagulantia? Wat leren we van de nationale inventarisatie over herstelzorg bij de ziekte van Parkinson? Alles over het serotonerg syndroom aan de hand van een casus. Een prachtige bespreking van een evenzo prachtig boek. Wat brengt het open deuren beleid onze patiënten?
Ik zie het tijdschrift als platform voor (beginnende) onderzoekers/auteurs, met originele ideeën. Als platform voor de ervaren clinicus die vanuit die ervaring helpt hoe de uitdagingen van ons specialisme aan te gaan. Als platform voor een jonge collega die in die dagelijkse praktijk iets bijzonders mee heeft gemaakt en ons daarvan deel maakt.
De missie van het tijdschrift stond al, toch gaan we daar nieuwigheden aan toevoegen en al bestaande rubrieken nieuw leven inblazen.
Kom je onze redactie versterken? We zijn ook dringend op zoek naar enthousiaste collega’s. Klik hier voor de vacaturetekst.